Ben Schalley

13 januari 2016 22:03

Mag ik vragen om dit zoveel mogelijk te delen? We aanvaarden niet dat onze kinderen zonder pardon doodgereden worden zonder dat de dames en heren politici iets doen. Het bloed van onze kinderen kleeft aan de handen van de dames en heren politici!

In de laatste 6 maanden van 2015 zijn er in Vlaanderen alleen al 10 vluchtmisdrijven gebeurd met dodelijke afloop. Bij 4 van die vluchtmisdrijven kwamen 4 jongeren die met de fiets reden om het leven. De Vlaamse en Belgische politiek zwijgt in alle toonaarden laat staan dat ze iets doen.

De laksheid waarmee verkeersovertreders in dit land “bestraft” worden met ondermaatse verouderde “straffen”, als ze überhaupt al bestraft worden, is onaanvaardbaar. Daarom deze korte video om dat aan te klagen want iedereen is iemands kind, iedereen is Dylan of Merel of Noah of Saar.

13 januari 2016 21:18

HE VRIENDEN WE ZIJN BIJNA EEN MAAND VERDER . IK ZIE DAT BIJ MIJ OUDERS DE LAST ZWAARDER WORDT MET DE DAG . HET BESEF DAT IK NOOIT MEER ZAL TERUG KOM . WAT WIJ VROEGER ZATTEN LACHEN IS VERANDER IS VELE TRANEN .
TRANEN DIE JE NIET KUNT BEHEERSEN . JONGEN KONDEN WE JE NOG EENS GOED KUFFELEN

13 januari 2016 21:18

ZE WETEN OOK NOG ALTIJD NIET WAT DE 15 DE MET MIJ GEBEURT IS . LEEFDE IK OF WAS IK OMMIDDELIJK DOOD . DIT IS VOOR ONS DE BELANGRIJKSTE VRAAG . NIET WIE ER FOUT IS ; WIJ TASTEN NOG ALTIJD IN HET DUISTERNIS . IK ZOU VRAGEN OM DIT TE DELEN , WANT MIJ NIEUWJAAR WENSEN WAREN OOK NIET BIJ IEDEREEN AANGEKOMEN . GROETJES DYLAN

Lore Vandersanden

12 januari 2016 20:55

Lieve lieve Dylan toch, zoveel herinneringen met u, zoveel beleefd met u, zoveel gelachen met u. Al jou foto’s terugzien en beseffen dat die persoon er niet meer is doet zoveel pijn. Ik kan het nog altijd niet begrijpen dat ik u nooit meer ga kunnen zien, nooit meer met u ga kunnen praten, nooit meer met u ga kunnen lachen. Het is allemaal zo oneerlijk, je had nog een heel leven voor je liggen. Hoe graag dat ik wil dat dit allemaal een nachtmerrie is, en dat ik uit deze nachtmerrie wakker wordt en dan ineens je blije gezichtje zie. Het is nu bijna 1 maand geleden maar ik mis u nog altijd even hard. Waarom kan je niet gewoon terugkomen, waarom moest dit bij jou overkomen, waarom.. Zoveel vragen maar geen antwoorden. Hieronder nog één van de zovele foto’s die ik van jou heb gemaakt, maar deze foto doet me zo aan jou denken Dylan, iemand die altijd lachte, een echte optimist, iemand die altijd gek deed, iemand die we allemaal zo gaan missen. Ik ga u nooit vergeten, in gedachten zal je altijd bij mij zijn. Tot snel ??

‎Shana Gielen‎ 

12 januari 2016 0:38

Lieve Dylan, ik mis je zo hard hier ? ik kan mij nog steeds geen chiro zonder jou voorstellen… ik kan nog steeds niet vatten dat ik die geweldige Dylan nooit meer ga zien. Je bent echt een toppertje! Je bent het sterretje dat nu boven ons aan de hemel staat ??

‎Maikel Claes‎ 

11 januari 2016 20:20

Dylan fb_frown
Ik kan et nog steeds ni gelove fb_frown ge waart ne geweldige gast !!! Wrm verlaat je ons nu al ? fb_cry
Ik ga et nooit vergete op opstap ! Al uw geweldige uitspraken fb_frown
maat ge zit vo altijd in men hart !!

Liene Vermeulen

5 januari 2016 19:30

en vele gaan gewoon door met hun leventje maar ik niet… zo simpel is het allemaal niet… die eerste dag terug naar school, zonder u, deed zo vies… en ik denk dat ik niet alleen voor mezelf hoef te spreken! De confrontatie met het klaslokaal is echt zwaar? ik kan dat gevoel nog niet goed aan… die leegte langs mij is echt onbeschrijfelijk! Elke keer als ik naar buiten staar en terug naar waar gij hoort te zitten is er alleen een foto en foto’s praten niet terug… Ik hou het daar gewoon nog niet lang uit en beland zo dus vaak in de kapel die nu omgetoverd is tot een kamer vol met kaarsjes en foto’s van u, Dylan! Daar kom ik soort van tot rust, daar voel ik mij verbonden met u… klinkt raar he ma tis zo… En wow ik moet u zoooo veel vertellen kerel, maar weet niet goed waar ge zijt en of ge wel aant luisteren zijt. Ik heb u ECHT nodig! Dus kom nu maar gewoon terug, uw plaatsje moet echt gevuld worden

Liene_Vermeulen_005